Cuba

Zondag 5 oktober 2014..1

Gisteren zijn we aangekomen in Cuba. De vlucht had de nodige turbelentie onderweg. De purser zei dat het een tijd geleden was dat hij het zo erg had mee gemaakt. De cultuur- en mentaliteitsschok is heel groot. De dame bij de paspoorten controle doet haar werk en daar is ook alles mee gezegd. Wat een slakken tempo. Buiten staat een dame van Fox ons op te wachten. Zij heet Mabel spreek uit Ma bel. Zij zegt dat we eerst geld moeten wisselen. Want morgen is het zondag dus dan zijn de banken dicht. Bij de bank staat een flinke rij. Er zijn 2 vliegtuigen aangekomen. Na 1 1/2 uur zijn we eindelijk aan de beurt. Het is 1 persoon eruit, 1 erin. De dames gaan ook nog eens rook pauze houden. Dus het schiet niet op. Wij gaan op weg naar ons hotel Ambos Mundo waar Ernest Hemmingway veel vertoefde om daar te schrijven. In het hotel is ook een hotelkamer als klein museum ingericht. In de hal hangen ook veel foto'svan hem.  

 

 

Een enerverend dagje achter de rug. Wij lopen door de hotel en restaurant wijk. Hier gebeurt het allemaal voor de toeristen. Er zijn vier verschillende pleinen waar alle wijken op uitkomen.De gebouwen zijn als ze niet gerenoveerd zijn, bijna afbraak panden. De eerste cubaanse dame die in vol ornaat voor ons poseert, is de dame op onze waar benjijnu pagina. Zij heeft een pasje wat zij laat zien en dan moet je haar een peso betalen om een foto te maken. Zij werkt voor de staat en ontvangt daar een toeslag voor. Op het plein bij een kerk zit een waarzegster de toekomst te voorspellen. Een rijzige oude cubaan tovert 2 grote sigaren te voorschijn en wil ook graag met iedereen op de foto. Jan is de klos samen met Joachim. Daarna richting het rum museum van de Havanna club. De uitleg is niet voor iedereen te verstaan. Maar richting de bar waar wij mogen proeven verstaat iedereen. S'morgens al om 11 uur aan de rum.  Buiten krijgen wij een buitje regen over ons heen. Paraplu in de tas dus geen probleem. Onderweg passeren wij een franciscaner kerk die in verval is geraakt, het hotel ernaast daar worden de gasten nog bij de receptie ingeschreven door cubanen gekleed in pijen. Buitenkomen wij ineens een tunnel tegen. Het blijkt een tunnel te zijn, een schuilplaats voor de cubanen als ze worden aangevallen door de amerikanen. Vriendje Stokvis zou er jaloers op worden. 2 dames met fleurige rokken bedelen om een foto. Jan spreekt af en gelijk krijgt 2 dikke zoenen waarop ik de foto maak

5 peso voor samen. Ik mag dan nog een keer voor niets. De lunch lekker gegeten. Daarna een toer met old timers maar omdat het zo'n grote groep was waren er 8 mooie verschillende cabrio's. Mijn spaans komt langzaam weer wat boven drijven. De uitgebreide teksten bij de gebouwen zijn wel te begrijpen. Op de heuvel aan de overkant van het water staat Cristo de la Habana. De tour gaat verder door de ambassade wijk, daar is een parkje waar allemaal acazia staan sommige zijn 300 jaar oud. Daar ineens een gedenksteen van Mahadma Ghandi. De krans die erbij lag was vrij recent neergelegd. Op naar het volgende foto moment. Iedere keer wisselde wij van auto. Dan stoppen we bij een stukje bos wat langs de rivier ligt. Het blijkt een plek te zijn waar hele cubaanse families dieren komen offeren om de goden gunstig te stemmen voor voorspoed en geluk. Het stinkt er en dat blijkt het bloed te zijn van de beesten die in de rivier worden gegooid. Boven de bomen cirkelen de gieren rond om te wachten tot er weer een kadaver in het water ligt. Wij horen het verhaal met stomme verbazing aan, totdat er een familie voorbij komt waar de jongen een duif draagt die nog fladdert. Een man met een muts op die verschillende kleuren heeft blijkt de priester te zijn die de offerande mag doen. Je gelooft je het niet maar het is echt waar. Het is een oud voodoo gebruik van de slaven en indianen uit Namibie en santaria geloof wat nu samengaat met het katholieke geloof. De rit gaat verder en loopt teneinde op een plein waar Castro zijn toespraken hield. Omgeven door bewaakte militairen zodat niemand dat monument mag betreden. Het is echt lelijk een betonnen pilaar met een groot beeld van Jose Marti een persoon die Castro mateloos bewonderde. Net zoiets als het plein van de hemelse vrede in Beijing. Pure kolder van de leiders. Avondeten was fantastisch visschotel met garnalen en kreeft en een witvis. Dan krijg je er een cocktail bij en dessert. Voor 25,00 cuc. Staat ongeveer tegen 25,00 euro.

 

Maandag.

Vandaag een vrije dag om te doen waar je zinin hebt. Wij besluiten om een van de toeristische bussen te nemen. Een rode en een blauwe lijn. Net als in de meeste grote steden. Bij de boulevard aangekomen zien wij nergens een bus en besluiten na enig aandringen van een senor die een koetsje met paard ment, om hiervan  gebruik te maken. Hij brengt ons langs oud en nieuw Havanna en verteld in rap spaans vermengd met engels de belangrijkste gebouwen monumenten. Het is leuk zo door de stad te rijden. Een aantal dingen hadden wij gisteren al gezien met de oldtimer tour. Maar  nu zien we oud cuba in de straatjes. Op een gegeven moment stopt hij bij wat blijkt het hospital la decibeticas te zijn. Zijn moeder woont daar, hij vraagt of hij haar even mag begroeten. We horen haar naam omroepen Olga Pereira  Galhun. Zij blijkt inde tuin te zijn achter het gebouw. Hij bedankt de verpleger en wij gaan weer verder. Sommige stukken daar mogen we niet in zone politica. Hij brengt ons bij een oude havenloods waar opgeknapte treinen staan. Binnenin is een markt met allerlei souvenirs van tassen tot bewerkt hout, beelden trommels. Sieraden je kan het niet opnoemen.We maken wat foto's buiten bij de locomotieven. Dan gaan we weer verder en passeren het John Lennon parkje waar allemaal smeedijzeren bankjes staan. Op een van de bankjes zit een beeld van John in brons. We willen graag een foto maken en een oude man bied aan die van ons te nemen. Als we verder rijden en de foto bekijken staan we erop zonder hoofd. Hilarisch. De senor zegt op een gegeven moment dat hij ons naar een restaurant kan brengen met cubaans eten, daar aangekomen lopen we naar boven en worden opgewacht door cubaanse poppetjes in strakke witte pakjes met cowboy hoeden op. Zij vertellen wat je kan eten. De driver neemt afscheid. We hebben er gefrituurde kip gegeten. Weer buiten staan we in het oude centrum en hebben eigenlijk geen idee welke kant we opmoeten. Dan zien we het capitool wat nagebouwd is. Het staat helemaal in de steigers. Een taxi brengt ons naar het hotel. Een paar straten er vanaf worden we afgezet, alles er omheen is opgebroken. In de lobby schrijf ik dit verslag. En intussen passeren ons allerlei groepen die willen zien waar Ernest heeft gelogeerd, waar hij aan de bar zat. Het hele hotel hangt vol foto's. Ik ga nu op zoek naar het hotel met de blauwe markiezen waar wifi is. Om proberen dit te verzenden . Er zijn niet veel internet plekken in Cuba dus verwacht geen dagelijks verslag. De wifi kaart is van de week niet geleverd. Pech dus. Wij hebben heerlijk gegeten echt cubaans.